هر دم به روي من

گويد عدوي من

كاين شيوه دري تو

چون دود مي رود

نابود مي شود

باور نمي كنم

باور نمي كنم

باور نمي كنم

لفظي كه از لطافتش جانم كند حضور

رقصد زبان به سازش و آيد به ديده نور

لفظي به رنگ لاله دامان كوهسار

لفظي بسان بوسه جان پرور نگار

شيرين تر و لزيز

از شير از شكر

قيمت تر و عزيز

از صحبت پدر:

زيب از بنفشه دارد و از نازبوي بوي

صافي ز چشمه جويد و شوخي ز آب جوي

نو نو طراوتي دهد چون سبزه بهار

فارم چو صوت بلبل و دلبر چو آب شار

با جوش و موج خود

موج چو موج رود

با سوز و تاب خود

با شهد ناب خود

دل آب مي كند

شاداب مي كند

لفظي كه اعتقاد من است و مرا وجود

لفظي كه پيش هر سخنش آورم سجود

چون مهر مادرم

چون عشق دلبرم

چون خاك كشورم

چون ذوق كودكي

چون بيت رودكي

چون زره هاي نور بسر مي پرستمش

چون شعله هاي نرم سحر مي پرستمش

من زنده و ز ديده ام چون دود مي رود؟

نابود مي شود؟

باور نمي كنم

باور نمي كنم!

نامش برم به اوج سما مي رسد سرم

از شوق مي پرم

صد مرد معتبر

آيد بر نظر

كان را چون لفظ بيت و غزل انشاء نموده اند

با پند سعديم

با شعر حافظم

چون عشق عالمي به جهان اهدا نموده اند

حيران مشو عدو

سرسان مشو عدو

كان عشق پاك بر دل دل پرور جهان

ماند همي جوان

تا هست عالمي

تا هست آدمي

Убайд Раҷаб, То ҳаст оламе, то ҳаст одаме…

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube