Дурӯғ Марде пайваста занашро меҳрубонӣ мекард: — Гулам… Нозанинам… Занаш хост, ки шавҳарашро барои ин навозишҳояш ба ҳаҷ фиристад. Ва шавҳарашро ба Ҳаҷ фиристод. Ҳоҷӣ баъди баргаштан аз сафари ҳаҷ навозишро канор гузошт. Ҳамсари мард аз шавҳараш пурсид: — Мардакҷон гапҳои зебо куҷо шуданд? Мард гуфт: — Ман аҳд кардаам, ки баъди ҳоҷӣ шудан дурӯғро … Читать далее Аз таҳти дил бихандед!