غزل زیبا از سیمین بهبهانی

این حریفان همه هرجایی و پستند و تو نه
کم ز پتیاره و پتیاره پرستند و تو نه

این گدایان به تمنای جوی سیم تنم
چون چنار از سر خواهش همه دستند و تو نه

چون سپیدار رز آویخته این بی ثمران
خویشتن را ثمر عاریه بستند و تو نه

از تنم فرش هوس بافته خواهند و به عهد
رشته، صد مرحله بستند و گسستند و تو نه

جرعه نوشان قلندر وش سرگردانند
یک شب از صد خم و صد خمکده مستند و تونه

دامن هرکه گذشت از برشان بگرفتند
گل خارند و به هردشت نشستند و تو نه

ماه افتاده در آبند و سراپا به دروغ
رونق خویش به یک موج شکستند و تو نه

لیک با این همه صد حیف که در بیماری
گرد بالین من اینان همه هستند و تو نه

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube