در وصف فرهنگ شهرنشینی

جامعه شهری ملزومات بسیاری دارد که یکی از مهمترین آنها داشتن فرهنگ شهرنشینی است. امروزه با رشد بی حساب شهرها و ورود به حومه ها و وصل شدن این فضاها به شهر متاسفانه مشکلات بسیاری در حال ظهور است. متاسفانه در ایران، شهر به معنای دیوارهایی اطراف فضاهای خالی خیابان و میدان تعریف شده و با معماری بی قواره ای که در حال نابودی زیبایی شهر است هر روز ساختمانی چند طبقه در یک کوچه در حال رشد است که نه تنها زیبا شناسی ظاهری شهر را از بین می برد بلکه از نظر اصول ایمنی نیز در حال ساخت قوطی هایی هستیم که انسانها را در آنها کنسرو کنیم تا به محصولی تبدیل شوند که نیاز داریم. شهر تنها حضور ساختمان هایی در یک زمین خالی نیست بلکه می باید زیر ساخت های اقتصادی و صنعتی یک شهر نیز رشد کند تا وقتی کسانی برای زندگی در این ساختمان ها حضور پیدا می کنند در ابتدا اولویت های اولیه زندگی برای آنها موجود باشد تا بتوانند به مقوله های مهم تری فکر کنند. فرهنگ شهرنشینی که بارها مورد نقد و بررسی قرار گرفته و هر کسی بنا به مشکلات خود یک مورد به آن اضافه کرده شامل تمام اموری می شود که باعث آسایش و رفاه و آرامش مردم می شود و تمام اینها باید توسط همه ساکنین شهر رعایت شوند. درد بزرگ جامعه این است که اعتراضات و درد های خود را به صورت نق زدن در تاکسی و اتوبوس مطرح می کند و به جای طرح مطالبه و خواست های اجتماعی با گفتن اینها در یک مکان عمومی یا فرستادن این گزارش ها به یک شبکه تلویزیونی انتظار داریم همه چیز خود به خود حل شود. البته در جامعه ای مانند ایران هیچگاه متد «هر کسی خودش را تغییر دهد» کاربرد ندارد زیرا  با وجود توده مصرف کننده ای که نه علاقه ای به کتاب خواندن دارند و نه نیازی به آگاهی می بینند می باید حداقل تعداد خیلی زیادی در جامعه تصمیم به تغییر بگیرند و در جامعه‌ای که تیراژ کتاب به 500 عدد رسیده این شاید کمی محال به نظر برسد. شهرنشینی در ایران به یک سری تعارف خنده دار و سطحی تبدیل شده که هر کسی به واسطه اینکه سالهای بیشتری را در محلی یا شهری زندگی کرده خود را شهری‌تر می داند در حالی که خود آن فرد نیز هنوز اصول درست فرهنگ شهرنشینی را یاد نگرفته است.

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube