حمیده میرزاد — افغانستان

اجازه هست؟

از چشم تو نياز خريدن اجازه هست؟

فرياد من به ماه رسيدن اجازه هست؟

از بس كه ترس لرزه بر اندام دل زده است

از ياد برده ايم پريدن، اجازه هست؟

ديروز گرم بوسه و لبخند و عاشقى

امروز كوچه كوچه رميدن، اجازه هست؟

يك بوسه بر لبالب تيغ و شكوه مرگ

تار سياه و سرخ بريدن، اجازه هست؟

خوبم، اجازه هست هم انديشه ات شوم؟

يك درد از تبار تو چيدن، اجازه هست؟

زن گشته ام كه مرد شوم در زنانگى

يك بار بى اجازه تكيدن، اجازه هست؟

لطفى بكن، مجوز مرگ مرا بده

دارم بزن كه شهد چشيدن، اجازه هست؟

***

آتش

 بزن جرقه، برقصد خیال در آتش

شود مشاهده ققنوس و بال در آتش

بزن جرقه خدایم، به ذهن خشک و ترم

که نیست می شود این ابتذال در آتش

کجاست مرگ قشنگم؟ رهایی ام در باد

شکوه خاتمه ی قیل و قال در آتش

زنی که ثانیه ها غرق غرق بی خودی است

سفید بخت شود، پیر و زال در آتش

شبانه یاد تو مانند پیت بنزین است

وگر گرفته دلی بی زوال در آتش

***

به خاطر تو

براى بال زدن سوى آشيانه ى مهر

گناهكار شدم آسمان، به خاطر تو

گهى بهار شدم، زار زار باريدم

شدم به وسعت يك كهكشان، به خاطر تو

درون كشور دل، باز انقلاب شده است

يكى شعار اناالحق به قريه مى خواند

هوس غمين شده و عشق آفرين دارد

تلاطم است زمين و زمان، به خاطر تو

تو انحناى تنى را كه باكره است

هنوز، به شكوه آورى هرشب به لمس دستانت

من امتداد يكى درد كهنه و جاويد

كه تازيانه خورم بى امان، به خاطر تو

صداى دختر شرقى اگر كه من باشم

تو ساده فكر نكن، سخت و مردم آزارم

گلى شكفته شد، آرى، كنار زنجيرى

كه بسته است حقيقت به جان، به خاطر تو

صداى روسپيان مردگونه مى آيد

حضيض ذلت و مرگ است، آشيانه ى عشق

تو را ورق به ورق خوانده بى صدا يك زن

زنى كه شكوه كند بى زبان، به خاطر تو

Ҳамида Мирзод – Афғонистон

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube