مهری شاه حسینی — ایران

بهار

باز بهار آمده،  پنجره را باز کن

با نفس تازه ات،  شور دگر ساز کن

سبزه صحرا نگر، بستر صد لاله شد

با پر اندیشه ات، شوق به پرواز کن

ناله پاییز رفت، سوز زمستان گذشت

سال نو از ره رسید، زندگی آغاز کن

نغمه بلبل شنو، رقص شقایق ببین

دست فشان پای کوب، عقده دل بازکن

هر چه به جانت غم است، در دل صحرا بریز

اشک به دامن مریز، چاره این ساز کن

تهمت بیهودگی، دور کن از جان خویش

مریم اندیشه را بارور از راز کن

باد مسیحادم است، زنده کند مرده را

زنده شو از شور عشق، باز هم اعجاز کن

***

شیشه و سنگ

باز دیشب خواب دیدم خواب را

شیشه را و سنگ را و آب را

خواب دیدم مثل آب روشنی

گاهی از من دور و هردم با منی

خواب دیدم زندگی درد و غم است

زخم را نام تو اما مرهم است

از تو آسان می شود هرمشکلم

شادمانی از تو می گیرد دلم

غیر نامت بر زبانم نام نیست

جز توام کس مایه الهام نیست

در دلم پویان تو پروره ام

ژاله برگلبرگ عشق آورده ام

ژاله گل، پویان چو باغ زندگیست

نام تو اما چراغ زندگیست

روشنایی یافت از تو هستیم

نام تو شد مایه سرمستی ام

جز تو از این سوزو از این ساز دل

با که باید گفت آخر راز دل

راز من این است، این من خسته ام

شیشه آئینه بشکسته ام

شیشه ام، اما ز جور روزگار

چهره ام پوشیده از گرد و غبار

در جوانی این که افسرده منم

سنگ و آهن نیستم آخر زنم

بشنو از من قصه این درد را

سوز اشک گرم و آه سرد را

بنگر اینک چون گلی پژمرده ام

زآنکه در این خانه من افسرده ام

چیست خانه جایگاه عشق ما

سقف و دیوارش پناه عشق ما

لیک گاهی می شود زندان من

این و آن هم همچو زندانبان من

چون رسند از راه آزارم دهند

ای دریغا جای گل  خارم دهند

گاه گاهی می رسند از دور و دیر

تا مرا از جان خود سازند سیر

تا که روحم را به سنگی بشکنند

یا که بر کاشانه ام آتش زنند

دیگران سنگ اند و من چون شیشه ام

وحشتی افتاده در اندیشه ام

وحشتی دارم که درهم بشکنم

کس نداند شیشه است یا این منم

آه ای معنای دریای زلال

وارهان جان مرا از این خیال

زآنکه تنها جان پناه من تویی

آشنای اشک و آه من تویی

گر نگیرد دستت اکنون دست من

نیست خواهد گشت روزی هست من

زآنکه من خود دیده ام در خوابها

شیشه ها و سنگ ها و آب ها

Меҳрии Шоҳҳусейнӣ – Эрон

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube