Минбари таърих ва андеша. Шумораи 1600-уми «Тоҷикистон» аз чоп баромад

Ҳафтаномаи «Тоҷикистон» бо шумораи 1600—умаш дар ҷараёни 32 соли фаъолият худ масири тӯлонӣ ва пур аз ҳодисаҳоро тай кардааст. Дар мобайни 384 моҳи чоп ин нашрия шоҳид ва гувоҳи бисёр дигаргуниҳои калидӣ дар таърихи муосири Тоҷикистон шуда, бо 1600 ҳафта, 11 680 рӯз, 280 320 соат, 16 819 200 дақиқа ва 1 009 152 000 сонияи адабӣ, фарҳангӣ ва сиёсӣ ҳамроҳи мардумаш буд. 

Дар зери ин рақамҳои ҳайратангез таҷрибаҳо ва мушкилоте ҷой доранд, ки «Тоҷикистон» ҳамчун ҳамдам ва ҳамқадами давлати соҳибистиқлол ҷароҳатҳо ва дастовардҳои Тоҷикистонро ба намоиш гузоштааст. Ин ҳафтанома на танҳо шоҳиди таърихӣ, балки фаъол дар роҳбарӣ ва ҳидояти афкори ҷомеа буда, ба мардум имкон додааст, ки воқеиятҳои ҷомеаро аз дидгоҳҳои гуногун баҳо диҳанд.

Нашрияи «Тоҷикистон», ки яке аз аввалин нашрияҳои мустақил дар кишвар аст, дар ҷараёни ин солҳо камол ёфта, тавонистааст ба мавқеи баланди рӯзноманигории мустақил ва беғараз расад. Ин нашрия, ки дар шароити молӣ ва равонии душвор кор кардааст, ҳамеша дар сафи пеш қарор дошт ва ба ҳеҷ гуна фишор ва манфиатҳои хориҷӣ тан надодааст.

Бо шумораи 1600-ум, «Тоҷикистон» на танҳо таърихи ҷумҳурӣ, балки таърихи худро низ ҷашн мегирад. Ин ҳафтанома, ки дар баробари дӯстдорон ва душманони Тоҷикистон истодааст, мавқеи худро ҳифз карда, ба эътимод ва дастгирии хонандагони худ такя дорад. «Тоҷикистон» шояд соҳиби ҷоиза ва орден нагашта бошад, вале ин нашрияи бонуфуз, ки дар дилҳои мардум ҷо гирифтааст, бузургтарин ҷоиза — эътимоди мутлақи мардумро дорад ва ҳамчунон раҳнамои онҳо боқӣ мемонад.

«Тоҷикистон» бо нашри шумораи 1600-ум на танҳо саҳифаеро дар таърихи журналистикаи тоҷик боз кард, балки ба ҳайси манбаи боэътимод ва равшании фарҳанги миллӣ боз ҳам устувортар мегардад. Дар давоми 32 соли фаъолият, ин нашрия дар баробари шоҳид ва таҳлилгари воқеаҳои муҳими таърихӣ ва иҷтимоӣ, ба майдони аслии мубориза барои истиқлолияти равияи фикр ва тасвири воқеъбинонаи ҳаёти рӯзмарра табдил ёфтааст.

«Тоҷикистон» аз рӯзҳои нахустини таъсис ёфтанаш дар даврони тағйироти калони сиёсӣ ва иҷтимоии кишвар, ҳамеша кӯшиш кардааст, ки рисолати аслии журналистика — инъикоси ҳақиқатро дар сатҳи баланд иҷро кунад. Шумораи 1600-ум маҳз нишон медиҳад, ки чӣ гуна ин нашрия тавонистааст бо вуҷуди фишорҳо ва чолишҳо, ҳамчун як сутуни мустаҳкам ва муътабар боқӣ монад.

«Тоҷикистон» дар раванди таҳким ва рушди журналистикаи мустақил дар Тоҷикистон нақши беназир дорад. Нашрия бо пешниҳоди майдони боз барои баҳсҳои озод, таҳлилҳои амиқ ва гузоришҳои шаффоф фарҳанги суҳбат ва таҳаммулро дар миёни хонандагону мухотабон тақвият бахшидааст. Ин амали ниҳоди матбуотӣ дар шароите, ки сиёсат ва иҷтимоъ ба шиддат дар ҳоли тағйир аст, вазифаи муҳим ва ҳассос маҳсуб мешавад.

«Тоҷикистон» ҳарчанд аз мушкилоти молиявӣ ва идеологӣ раҳо нест, муайян кардааст, ки барномаҳои густурдаи дар пеш оид ба истифодаи беҳтари технологияҳои нав ва таваҷҷуҳ ба экспансияи мазмуни диджиталӣ дошта бошад. Ин тадбирҳо на танҳо қодир месозанд, ки «Тоҷикистон» дар муҳити медиавии доимо дар ҳоли тағйир ва рақобат боқӣ монад, балки инчунин имкон медиҳанд, ки нашрия ба як манбаи муътамади маълумот ва таҳлил барои насли нави хонандагон табдил ёбад.

Ҳамин тавр, шумораи 1600-уми «Тоҷикистон» на танҳо як нуқтаи таърихӣ дар сафарномаи нашрия аст, балки рамзи идомаи мероси фарҳанги иттилоотӣ ва андешамандӣ дар Тоҷикистон маҳсуб меёбад. Дар ин лаҳзаҳои таърихӣ, «Тоҷикистон» беш аз пеш ба намуди як дастури рӯшангар барои ояндаи дурахшони журналистика ва фарҳанги миллӣ нигаронида шудааст.

Шариф ҲАМДАМПУР,

сармуҳаррири “Тоҷикистон”

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube