Писарони ғарқшударо гург наҷот дод

Писарбачаҳо аз байни яхи кафида ба дарё афтоданд ва агар гург ба кумак намеомад, онҳо ғарқ мешуданд.

Насиҳати падару модарон ба фарзандон аз хурдӣ ҳамеша чунин буд, ки мегуфтанд: наметавонад бо гугирд бозӣ кунанд, бо бегонагон сӯҳбат кунанд ва дар рӯи обҳои яхкарда қадам зананд. Агар касе ҳеҷ гоҳ бо ду нуқтаи аввал баҳс накунад, пас хатари нуқтаи сеюм аксар вақт нодида гирифта мешавад. Ҳикояе, ки ба ҳамаи кӯдакон дасрси ибрат гаштааст, то ба дарёҳо ва кӯлҳои яхбаста наздик нашаванд, моҳи феврали соли 1983 рух додааст.

Ду писари синфҳои ибтидоӣ тасмим гирифтанд, ки дар яке аз нисфирӯзии моҳи феврал мактабро тарк кунанд. Дар кӯча барфи калон хобида буд, ки онҳоро кайҳо интизор буданд. Бачаҳо тасмим гирифтанд, ки ба нишебии канори деҳа лижаронӣ кунанд. Ҳама чиз мувофиқи нақша анҷом дода шуд. Писарбачаҳо дар тан куртаҳои гарм пӯшида, ҳарду ҳаваскорони чарх ба ҷустуҷӯи нишебии сарозер ба роҳ баромаданд. Атрофи деҳа ҷангалзор буд, аз ин рӯ барои пайдо кардани нишебии сарозер онҳо бояд дуртар ҳаракат мекарданд.

Ҳамин тавр, слайд ёфт шуд. Аз шамолу тӯфонҳои барф афтодаву бархеста бачаҳо ба қуллаи баланде баромаданд ва дар интизори чархзании кӯҳӣ сахт сармо хӯрданд. Нишон ҳадафрасу воқеан комил буд, ба истиснои як ҷузъиёт. Дар поён дарёе буд, ки писарон пеш аз лағжидан аз кӯҳ яхро тафтиш накарда буданд. Бачаҳо аз боло баромада, ба як чана нишастанд ва ба мусобиқа бо суръати баланд шурӯъ карданд. Вақте ки чана ба сатҳи дарёи яхбаста расид, бачаҳо тарқишро шуниданд — ях ба он тоб оварда натавонист аз вазни онҳо фурӯ рафт.

Бачаҳо аз тарс бо доду фарёд ва кӯмак мехостанд. Вале касе ҷавоб намедоду ба додашон намерасид, зеро онҳо андаруни ҷангали анбуҳ хеле роҳ паймуда буданд. Андаруни об сарди зимистон дасту по мезаданду ёварӣ мехостанд. Пас аз чанд дақиқаи кӯшиши беҳуда барои берун шудан, онҳо гургро диданд, ки бо тамоми панҷаҳои худ ба сӯи онҳо давида истодааст.

Писарон сахт тарсиданд, зеро фавран фикре ба сашон омад, ки гург мехоҳад онҳоро бихӯрад, аммо даррандаи хокистарранг, баръакс, мехост кумак кунад. Вай зуд худро ба даруни об партофта, яке аз бачаҳоро бо дандонҳояш гирифт ӯро аз яхбанди сахт берун овард. Ва бо фукаш ба пойи писарбача тела дод ба маънии ба дӯстат кумак намо. Пас аз наҷот писар дасташро ба дӯсташ дароз карда ӯро аз оби яхбаста берун овард. Бачаҳо вақти ба худ омаданд, ки пайи гург нопадид шуда буд. Гургро чӣ водор кард,ки чунин як раҳмдили нишон дода, бачаҳоро аз об наҷот диҳад. Ин амлест, ки то ҳанӯз ҳамчун муаммо боқӣ монда.

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube