Толеъномаи 11 август 2018

Нимаи аввали рӯз  дар бораи нафароне, ки дербоз мешинохтед, бисёр чизҳоро мефаҳмед. Агар боақлона рафтор намоед, дӯстро аз душман фарқ карда метавонед. Айёми тағйиротҳои судманд фаро мерасад, бо нафарони аҷибе шинос мешавед, ки таъсири худро ба зиндагии минбаъдаи шумо мерасонанд. Агар кори шумо бо иттилоот ё мутобиқатсозии кор вобастагӣ дошта бошад, дағалии мизоҷеро ба дил наздик қабул накунед.

Савр ( 21 апрел – 22 май)

Аввали рӯз барои истироҳат бо аҳли оила мусоид меояд. Дар давоми рӯз аз нафарони дилтангу руҳафтода дурӣ ҷӯед, вагарна таъсири манфияшон ба шумо асар намуда, табъатон хира мегардад. Кунҷи танҳоӣ наҷуед, танбалиро аз худ дур кунед, ҳоло вақти холабеғамии шумо нест. Саврҳои коргар дар ҷойи кор бо нафаре муноқиша карданашон имкон дорад.

Ҷавзо ( 23 май-21 июн)

Рӯз барои беҳтар сохтани вазъи молиявӣ мусоид меояд. Дар ҳама кор хеле боэҳтиёту ҳушёр бошед. Бо вуҷуди бобарор омадани рӯз  бо сабаби гуногунфикрӣ имкони бо баъзеҳо муноқиша карданатон вуҷуд дорад. Вазъият охири рӯз рӯ ба беҳбудӣ меорад, баъдан хабарҳои хушро интизор бошед. Паёмҳои хуш аз ҷое меоянд, ки тамоман интизор набудед. Аз ҳолатҳое, ки боиси фишору руҳӣ ва хавотирии шумо гашта метавонанд, худро канор бигиред.

Асад ( 23 июл – 23 август)

Дар ин рӯз дар муносибат бо шахси бароятон бениҳоят азиз мушкилиҳо пеш меоянд, бо ҳар сабаби ночиз муноқиша мекунед. Кӯшиш намоед, кор бо ҷангу ҷанҷол анҷом наёбад. Нимаи дувуми рӯз туҳфаи хурд, вале дилписанд мегиред. Имкони пулкоркунӣ пайдо мешаваду барои хона хариди калон мекунед.   Асадҳои ошиқ бо сабаби серкориву дурӣ аз ёрашон  худро танҳо эҳсос мекунанд.

Агар ба таваккал кардан омода бошед, дар корҳои пулӣ муваффақ мегардед. Рӯзи хубест барои хариду фурӯш ва дигар муомилоти пулӣ. Дар муноқишае, ки дар ҷойи коратон ба вуқуъ мепазирад,  касеро ҷонибдорӣ накунед, вагарна шуморо низ ба қатори гунаҳкорон дароварда, ба саратон борони маломат мерезанд.  Ба хабарҳои шунидаатон бодиққат бошед, имкони ба даст овардани маблағ вуҷуд дорад. Қабл аз он ки маблағ сарф карда чизеро хариданӣ мешавед, нағзакак андеша намоед.

Дар рӯзи нав дар тамоми кору иқдом пеши роҳатон кушода мешавад, аз шумо танҳо кӯшиш кардан лозим меояду халос. Орзуи шумо хеле бо оҳистагӣ бошад ҳам, дар ояндаи наздик ҷомаи амал мепушад. Аз танқид натарсида боҷуръат ба пеш ҳаракат намоед. Ҳутҳое, ки бо кори савдо машғуланд, даромади хуб ба даст меоранд. Сарчашмаи нави даромадро пайдо карданатон имкон дорад, беҳтараш дар ин бора ба касе чизе нагӯед, вагарна бадхоҳон сари роҳатон чоҳ канда, кӯшиши аз ҳисоби шумо киса пур карданро мекунанд.