Толеъномаи 16 август 2018

Дар ҳаёти шахсӣ ва ҷойи кор аз тағйиротҳо натарсед, беҳтараш кӯшиш намоед, ки аз вазъият фоида ба даст оред. Дарди сабуки дар ҷисматон пайдошуда ба зудӣ нест мешавад. Миёнаи рӯз каме даромади пулӣ ба даст меоред, вале тамоми маблағро пурра сарф накунед. Нафароне, ки ҳамин рӯз ба ҳаёти шумо ворид мегарданд, бароятон бурдборӣ меоранду роҳи кор меомӯзонанд.

Савр ( 21 апрел – 22 май)

Дар масъалаи мушкилоти молиявиатон ҷиддан андеша кунед. Одати қарз гирифтанро партоеду маблағро сарфакорона харҷ намоед.  Нофаҳмиву озурдагиҳои дар ҷойи кор рухдода барои аз кор рафтани шумо сабаб шуда наметавонад. Хеле хуб мебуд, ки маҳз дар ҳамин рӯз аз вохӯрӣ бо  сардор худдорӣ намоед. Нимаи дувуми рӯз хабари хуше шунида, болу пар мебароред. Беҳтараш бо шаҳрвандони хориҷӣ муноқиша накунед, вагарна кор ба суду милисабозӣ мерасад.

Ҷавзо ( 23 май-21 июн)

Обрӯву нуфузи саратонҳо дар ин рӯз миёни атрофиёнашон зиёдтар мегардад. Аз имкон дур нест, ки маҳз дар ҳамин ҳафта аз рафтору кирдори шумо тақдири дигарон вобастагӣ дорад. Айёми мусоидест барои вохӯрӣ бо нафарони мансабдор. Дар дилатон хоҳиши ба ягон макони бекас рафтану танҳо мондан пайдо мешавад, вале ин ба шумо муяссар намегардад. Бо шахси бароятон азиз вомехӯред. Миёнаи рӯз нафаре аз шумо пул мепурсад ё баръакс қарзашро суроғ мекунад, агар имкон дошта бошед, маблағро баргардонед.

Асад ( 23 июл – 23 август)

Асадҳо имрӯз дар ҳама ҷода мавқеашонро баланд бардошта, донишу малакаи худро бояд нишон дода тавонанд, то ки атрофиён қадру қиматашонро донанд. Даҳонатонро аз гапи беҳуда нигоҳ доред, серҷоғӣ накунед, вагарна тамоми нияту нақшаҳоятонро пешакӣ гуфта, ба мақсад намерасед. Агар шумо танҳо бошед, муҳаббати худро вомехӯред, хусусан ҳангоми сафар бодиққат бошед, мурғи бахтро аз даст надиҳед. Миёнаи рӯз байни ҳамкорон муноқишаву нофаҳмӣ рух медиҳад, мушкили ҷиддӣ набошад ҳам, табъатон хира мегардад.

Аз уҳдаи тамоми мушкилиҳои дар ин рӯз пайдошуда бо сари баланд мебароед, вале сахт хаста мегардед. Ягон кори навро оғоз накунед, беҳтараш корҳои нобасомонро ба анҷом расонед. Нимаи дувуми рӯз пешниҳоди хуби корӣ мешавад, вале барои амалӣ намуданаш аз  дӯстон бояд кӯмак пурсед. Сунбулаҳои оиладор ба сари ҳамсари худ ҳукмфармоӣ кардан мехоҳанд. Лаҳзаҳои беҳтарину фаромӯшношуданӣ сунбулаҳои ошиқро ба олами ишқу муҳаббат мебарад.

имрӯз шуморо лозим меояд, ки кори табъи дилатон набударо иҷро кунед, дар баробари ин онро партофта ҳам наметавонед.  Вазъиятро шахси дӯстдоштаатон тағйир медиҳаду дар натиҷа муҳаббататон ба ӯ бештар мегардад. Қавсҳои муҷаррадро вохӯриҳои аҷиби ошиқона дар пеш аст, ба шарте ки дар байни чор девор нанишаста бештар ба ҷашну консертҳо равед. Қавсҳои оиладорро дастовардҳои фарзандонашон шод гардонида сарашонро ба осмон мерасонанд. Дар ҷойи кор сабру тамкинро пеша намоед, вагарна гапатон бо ҳамкоронатон мегурезад.

Тамоми корҳоятон бобарор анҷом ёфта,  атрофиён ба шумо ҳасад мебаранд. Диққати худро ба аҳли оилаи худ равона созед. Хусусан агар ба наздикӣ дар оилаатон нофаҳмие рух дода бошад, замони оштишавӣ ва рафъи нофаҳмиҳо фаро мерасад. Нимаи дувуми рӯз дар ҷойи кор нофаҳмии хурдакаке рух дода, табъатонро хира мегардонад. Идеяи худро ба касе нагӯед, вагарна дигарон аз худ мекунанд. Эҳтимол дар роҳ ба нафаре дил баста, аҳди муҳаббат мебандед.

Нафарони наву аҷибе дар ҳаётатон пайдо мешаванд. Нимаи дувуми рӯз барои харид кардани ҷиҳози хона мусоид аст. Агар нақшаи таъмир кардани хонаро дошта бошед, вақти харидани масолеҳи даркорӣ расидааст. Дар ҷойи кор ба кӯмаки нафаре умед бастанатон маънӣ надорад, ҳама чиз аз кӯшишу талошҳои худатон вобастагӣ дорад. Нафаре, ки пештар шуморо ранҷонида буд, узр мепурсад, вале ба гапаш бовар накунед. Ин дӯсти душманнамо аз таги поятон чоҳ кандан мехоҳад. Нафарони ношиносро ба хонаатон роҳ надиҳед.

Аввали рӯз ҳутҳо хеле мехоҳанд дар муҳити таскинбахш қарор дошта бошанд. Қабл аз кореро ба анҷом расонидан сад бор андеша намоед. Ақидаи худро оромона баён кунед, вагарна атрофиёнро сахт меранҷонед.  Дар ин давраи умр дар баробари кор кардан истироҳатро низ фаромӯш накунед. Айёми хубест барои муошират бо нафарони мансабдор, бо кӯмаки дӯстони курсинишин мушкилоти молиятонро рафъ месозед. Ба хабари тасодуфан шунидаатон диққат диҳед, онро бар нафъи худ истифода баред. Шом бо ҳар баҳона аз вохӯрӣ бо дӯстон худдорӣ намоед, вагарна аз муноқиша раҳоӣ намеёбед.