Толеъномаи 3 август 2018

Рӯз барои ҳамалҳо бобарор  ба шумор меравад. Масъалаҳое, ки  тӯли чанд вақт ҳалношаванда буданд, бо хубӣ анҷом меёбанд. Даромади калони пулӣ  табъатонро болида мегардонад. Нимаи дуюми рӯз эҳтиёткориро пеша кунед, чунки бемасъулиятии дӯстонатон шуморо дар вазъияти ногувор мемонад.  Кӯшиш кунед, ки вазъиятро ба дасти худ бигиреду ҳамаи паҳлӯҳои корро дар мизони ақл баркашед.

Имрӯз бо ташвишҳои пай дар пай дар хонаву ҷойи кор саргаранг мешавед. Дар сурати аз уҳдаи коре набаромадан аз дўӯтонатон маслиҳат пурсед. Дар масъалаҳои корӣ ягон ҳуҷҷатро насанҷида имзо накунед, вагарна хавфи сахт фиреб хурданатон вуҷуд дорад. Даромади пулиро зодагони ин бурҷ нимаи дуюми рӯз ба даст меоваранд. Мардҳо яку якбора ба ду бону дил баста дар интихоб ҳайрон мемонанд. Агар муносибати ошиқонаро бо ҳарду давом диҳед,  фиреб хӯрда, ҳам аз ҳардуяш мемонед.

Рӯз бо шунидани хабари хуш оғоз мешавад. Агар хоҳед, ки нақшаҳоятон барбод нараванд, хушхабарро аз дӯстонатон пинҳон кунед. Нимаи дуюми рӯз дар коргоҳ ҳангоми кор бо ҳуҷҷатҳо эҳтиёт бошед, вагарна хатоҳои кардаатон дарди саратон хоҳад шуд. Беаҳамиятиро як сӯ гузореду худро назди дигарон гапшунав накунед. Суҳбати гарм  ва дидори дӯст боиси рафъи хастагӣ ва фаромӯш гаштани ногувориҳо мегардад.

Аввали рӯз ҷаддиҳо дар хариду фурӯш каме ба хатогӣ роҳ медиҳанду  ҳангоми додани пул фиреб мехўранд. Аз ин рӯ, бодиққат бошеду ба саросемагӣ роҳ надиҳед. Даромади хуб ба даст оварда, баргардонидани қарзҳоро фаромӯш насозед. Нимаи дуюми рӯз ҷаддиҳои ронанда бояд дар роҳ эҳтиёт шаванд, хавфи ба садама дучор шуданатон вуҷуд дорад. Дар ҷодаи ошиқӣ ҷаддиҳоро каме нокомӣ интизор аст.

Аввали рӯз ҳутҳоро айёми ноором дар назар аст, зеро дар идораатон ҳангоми муошират бо ҳамкорон ва ҳатто роҳбарият каме ба нописандӣ роҳ медиҳеду худатонро дар назди онҳо шумрӯ мекунед. Мағрурӣ карда нони гарму ҷои нарми худро бо як рафтори беақлона аз даст додан кори оқилона нест.