Толеъномаи 9 август 2018

Имрӯз дар ягон кор ба саросемагӣ роҳ надиҳед, оқилу дурандеш бошед, он гоҳ монеаҳоро бо осонӣ паси сар намуда, ба мақсадҳоятон мерасед. Дар масъалаҳои шахсӣ ва корӣ ба садои қалб гӯш андозед.Нимаи дувуми рӯз ғазаби худро нигоҳ доред, вагарна дар сари қаҳр шахси тамоман бегуноҳеро меранҷонед. Дар ҳаёти шахсӣ нофаҳмиҳо дар назар аст. Фарзандон бо мушкилоташон хотиратонро озурда мегардонанд.

Савр ( 21 апрел – 22 май)

Дар имрӯз ҳолатҳое мешавад, ки ба хотири хоҳишҳои шахсӣ аз бисёр чизҳо гузашт мекунед. Дар кору тиҷорат пешравию навигариҳо дида мешавад. Чанд нақшаи деринатон маҳз дар ҳамин рӯз амалӣ мегардад. Шарикони дилпури корӣ меёбед, вале агар душворие сади роҳатон гардад, маслиҳатро рӯзи дигар пазонед.  Дар ҷойи кор бо нафаре, ки аз шумо пайваста кӯмак мепурсад, дағалӣ накунед.

Ҷавзо ( 23 май-21 июн)

Барои шумо давраи оромтарини сол фаро мерасад. Ташвишҳоеро, ки чанд рӯз боз шуморо азият медиҳанд, аз сар дур созед. Беҳуда ба касе ваъдаи хушку холӣ надиҳед, кореро ки аз уҳдааш намебароед, ба гардан нагиред. Шумо бояд тамоми фикру зикри худро ҷамъ карда, ба як мақсад равона карда тавонед. Бе ягон дудилагӣ гузаштаро фаромӯш кунеду зиндагиро бо дилу нияти нек оғоз намоед.

Асад ( 23 июл – 23 август)

Дар масъалаҳои пулӣ андаке иштиҳои худро пасттар намоед. Карахтӣ ва куҳнапарастии шумо сади роҳи дастовардҳоятон мегардад. Ҳангоми омӯхтани чизи нав ва муошират бо шахсони ношинос ба дил шубҳаро роҳ надиҳед. Пухтакор бошед, вақти пурқимати худро ба суҳбатҳои беҳуда сарф накунед, нақшаҳоятонро тарҳрезӣ кунед, он гоҳ аз натиҷааш шод мегардед. Аз ҳоли дӯстонатон, ки чанд муддат бехабар будед, пурсон шавед.

Озодии наздиконатонро маҳдуд насозед, нисбати орзуву ниятҳояшон бетараф набошед. Хабареро, ки боиси ба даст овардани даромади пулӣ мегардад, аз мадди назар дур насозед. Хонумҳое, ки дар моҳи ҷаддӣ ба дунё омадаанд, ин ҳафта хостгор меёбанд. Марди арзандае талабгори шумо мегардад, агар дуруст рафтор намоед, охири ҳамин сол куртаи арӯсӣ ба бар мекунед. Бемориҳои куҳна аз нав хуруҷ мекунанд.

Имрӯз ба танбалӣ роҳ надиҳед, вагарна нияту нақшаҳоятон нотамом мемонанд. Сабру таҳаммул ва интизорӣ шуморо муваффақ мегардонад. Боодоб бошед, дар муносибат бо шарикони корӣ дағаливу муноқиша накунед. Рӯз сафарҳо хотирмону муфид анҷом меёбанд.  Дар ин рӯз пулро зиёд сарф накунед. Агар имкон дошта бошед, пулро барои рӯзи мабодо захира намоед. Дар бораи нақшаву ниятҳоятон пешакӣ ба касе чизе нагӯед.