حافظ شاعری برای تمام فصول

َ در طول تاریخ علاوه بر شخصیت‌های دینی و مذهبی که موجب ارشاد و هدایت امتی شده اند، دانشمندان، علما، ادبا و شاعران هم در ارشاد مردم به سوی نیکی ها و خیرات نقش بسزایی داشته و در پیمودن صراط مستقیم خدمات بی شماری را ارائه داده اند، کسانی که بی شک از فرستادگان خداوند محسوب شده و به سبب خدماتشان؛ نزد پروردگار مقام شامخی داشته و جایگاه رفیعی را به دست آورده اند.

در تقویم ایرانی با قرار دادن یک روز به نام این بزرگان؛ تعداد زیادی از این فرستادگان خدا گرامی داشته شدند که در میان آن ها می توان به شاعر و سخنور نامی جهان؛ خواجه حافظ شیرازی اشاره کرد.

مطابق با تقویم رسمی ایران روز 20 مهر ماه به عنوان روز بزرگداشت این شاعر عالیقدر نامگذاری شده؛ و این در حالی است که قرار دادن یک روز از تقویم زندگی به نام این بزرگان که مشعل هدایت و حیات بخش بسیاری از انسان ها بوده اند؛ کمترین کاری است که در خدمت به آن ها می توان انجام داد.

خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین حافظ شیرازی معروف به «لسان الغیب» از شاعران بزرگ سده هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است که در سال 727 هجری قمری در شیراز دیده به جهان گشود.

اشعار حافظ یگانه منبع موثق زندگی او هستند که در آن ها اشارات اندکی از زندگی شخصی او یافت می شود؛ اینکه شاعری پیشه اصلی او نبوده و امرار معاش او از طریق شغلی دیگر (احتمالا دیوانی) تأمین می‌ شده ‌است، در این خصوص نیز اشارات متعددی در دیوان او وجود دارد که بیان کننده اتکای او به شغلی جدای از شاعری است.

همچنین او در نوجوانی قرآن را با چهارده روایت آن از بر کرده و از همین رو به «حافظ» ملقب گشته و نکته قابل توجه در آثار حافظ تاثیرپذیری اشعار او از این کتاب آسمانی است و در سراسر دیوان او به ابیاتی برمی خوریم که با صراحت به تاثیر قرآن در زندگی او اذعان داشته است.

دیوان حافظ که مشتمل بر حدود ۵۰۰ غزل، چند قصیده، دو مثنوی، چندین قطعه و تعدادی رباعی است، تاکنون بیش از چهارصد بار به اشکال و شیوه‌های گوناگون، به زبان فارسی و دیگر زبان های جهان به چاپ رسیده‌ است.

او که بیشترین شعرهایش را غزل تشکیل می دهند و چیره دست ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته اند، از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته شده که در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان اروپایی ترجمه شده و آوازه او به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافته است.

اما سرانجام این شاعر بزرگ کشورمان در سال 792هجری قمری چهره در نقاب خاک کشید و هم اکنون آرامگاه وی در حافظیه شیراز است که هر ساله در روز بیستم مهرماه مراسم بزرگداشتی با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی  در محل آرامگاه وی برگزار می‌شود. عمده برنامه‌های این روز شامل شب شعر، گل افشانی آرامگاه، نمایش و رونمایی از دیوان های شعر حافظ، نورافشانی و…  است.

اما از نکات قابل توجه درباره دیوان حافظ؛ اهمیت و ضرورت آن در میان ایرانیان است، تا جایی که هر خانواده ایرانی در کنار کتاب آسمانی قرآن، دیوان حافظ را هم به عنوان کتابی مقدس در خانه نگهداری کرده و در عیدهای ملی و مذهبی نظیر نوروز بر سر سفره هفت سین و یا شب یلدا به آن تفال می‌زنند و از آن جا که در هر غزلی از دیوان حافظ می توان- به هر تأویل- بیتی را حسب حال فال گیرنده یافت، او را «لسان الغیب» یعنی کسی که از غیب سخن می گوید لقب داده اند.

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube