Аз таҳти дил бихандед!

Шавҳари “меҳрубон”

Зану шавҳаре ҳамроҳ ба пойтахти Исроил — шаҳри Иерусалим мераванд. Ҳамсари мард ногаҳон дар он ҷо вафот мекунад. Коҳин ба мард мегӯяд:

— Равон кардани ҷасади ҳамсаратон ба хона 10 ҳазор доллар арзиш дорад. Агар ӯро дар ин ҷо дафн кунед, арзишаш ҳамагӣ 100 доллар хоҳад буд.

— Ҷасади ҳамсарамро ба хона мебарам,- мегӯяд мард.

Коҳин:

— Харҷи калон чӣ лозим аст?

Марди азодор:

— Охир, Исои Масеҳро дар ин ҷо дафн карданд ва ӯ баъди се рӯз дубора зинда шуд. Намехоҳам, ки бо зани ман ҳам ин ҳодиса рӯй диҳад.

Муносибат

Шаб зан аз шўй рў гардонд. Шавҳар бо ҳайронӣ гуфт:

— Ҳа, боз чӣ бало зад?

Зан хеле ҷиддӣ гуфт:

— Ба муносибати бозоргонӣ мегузарем.

Музди миёнаи меҳнат

— Агар ба ҳисоби миёна гирем, музди меҳнат дар Тоҷикистон 800 сомонӣ аст,- мегӯяд марде ба рафиқаш.

— Ин ҳисоби миёнаро чӣ гуна муайян мекунанд?,- гаранг шуда, савол медиҳад рафиқаш ба мард.

— Мушкил нест, масалан роҳбарамон гӯшт мехӯрад, ман пиёз. Яъне, мо дар якҷоягӣ манту мехӯрем.

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube