Толеъномаи 5 сентябр 2018

Рӯзи нав ба ҳамалҳо бурдбориҳо дар соҳаи тиҷорат ҳамқадам мегардад. Бо дилдодаатон боэҳтиром ва самимӣ суҳбат намоед. Чунки як ҳарфи хатои шумо ӯро дубора бо шумо қаҳрӣ месозад. Муносибатро бо атрофиён хуб намоед.Рӯз барои сафарҳои дур мувофиқ нест.

Савр ( 21 апрел – 22 май)

Нимаи аввали рӯз аз дӯсти ранҷидаатон хабари нав мешунавед. Корҳоеро, ки дар ин рӯз ба нақша гирифтаед, ба баъд гузоред, зеро серкор мешавед.Барои ба эътидол даровардани асабҳо аз неъматҳои табиӣ истифода кунед.  Аз ҳама хуб сафар кардан ба домани кӯҳ аст, ки ҳам асабатон ором ва ҳам вақтатон хуш мегузарад.

Ҷавзо ( 23 май-21 июн)

Бо рафтори намунавиатон дили атрофиёнро ба худ ҷалб кардаед. Дар коргоҳ низ ҳамкорон дар ғайбатон суханҳои хуб мегӯянд. Дар тиҷорат эҳтиёткор бошед, зеро аз миён гум шудани маблағро ситораҳо пешгӯӣ мекунад. Барои сайругашт низ вақти  ҷудо намоед.

Асад ( 23 июл – 23 август)

Асадҳо ба чаққониашон дили ҳамаро ба даст овардаанд. Ҳарчанд саломатиашон барояшон ташвишовар бошад ҳам, вале дардро ҷиддӣ қабул намекунанд. Ситораҳо ба онҳо маслиҳат медиҳанд, ки ба саломатии худ аҳамияти бештар диҳанд ва истироҳат низ кунанд.Нимаи дувуми рӯз аз роҳи дур хабари тааҷубоваре мешунвед.

Агар хоҳед, ки чуни  ҳамеша дар коргоҳ дастболо бошед, ба бадгӯйиҳои душманон аҳамият надода ҳама фикру зикратонро ба кор равона созед. Маҳз ин амали шумо душманонатонро мағлуб месозад. Дар байни рӯз вохӯрии ғайриодӣ шуморо интизор аст, ки ба зиндагии шахсиатон таӯйиротҳои гуворое ворид месозад.

Ҷаддиҳоро хабари нохуш дар аввали рӯзпарешонхотир мекунад. Аз ҳамин лиҳоз бо ҳамкоронатон нофаҳмиҳо шуданаш мумкин аст. Кӯшиш кунед, ки ба эҳсосот дода нашавед. Дар охири рӯз,  ба вохӯрие даъват мешавед, ки дар гӯшаи хотиратон набуд.

Имрӯз шунидани хабарҳои хушро аз тарафи шахси маҳбубатон интизор шавед. Тиҷоратеро, ки то ҳол даст назадаед, ин рӯзниз ба нақша нагиред. Муносибатро бо ҳамсоягону атрофиён хуб кунед, зеро табъи болидаи шумо аз онҳо вобастагӣ дорад. Шом барои мулоқотҳои ошиқона мувофиқ аст.

Аз субҳ шурӯъ намуда, ба ободии хонаатон саъю кӯшиш намоед. Аз корҳои беҳудае, ки айни ҳол ба анҷом нарасонидаед, даст кашед. Саломатиатонро фаромӯш насозед. Фаромӯш насозед, ки истеъмоли хурокҳои тез ва сернамак ба саломатии гурдаҳоятон, ки начандон хуб аст зиён мерасонад.

Дар аввали рӯз, фикрҳои гуногун табъатонро хира месозад. Парешонхотирӣ ва асабонии зиёд  масъалаҳои сарбастаро пешорӯятон мегузорад. Муносибатро дар коргоҳ хуб намоед, зеро муваффақиятатон дар забонатон аст.Охири рӯз ба мулоқоти ошиқона даъват мешавед.

Дар миёни рӯз хабаре мешунавед, ки дубора ба зиндагӣ дилгарм мешавед. Пешниҳоди хонадоршавиро якбора рад кардан лозим нест. Ба кори нав гузаштанатонро ситораҳо пешгӯӣ мекунанд, вале барои интихоби ҷойи кори нав хуб андеша карданатон лозим аст.