چه کسی خیرخواه خلق است؟

پریزدنت کشور امامعلی رحمان در یکی از ملاقات‌ها با مسئولین نهادهای دولتی تأکید کرده بود که: “نباید فراموش کرد که ما خذمتگار خلقیم، نه خلق خذمتگار ما!” اما بدبختانه در ذهن و تفکر عده‌ای از صاحب‌منصبان خودرا صاحب‌امتیاز پنداشته، خلق عوام باید خذمتگار باشد…

محض چنین ‌اندیشرانی‌های باطل است که گاه و ناگاه مردم عادی مواجه به مشکلات صنعی می‌گردند و چنین مشکلات‌آفری کاهش باوری مردم‌را ایجاد می‌سازد.

 بز در غم جان و قصاب در فکر چربو

امروز که این معرکه “مهم” در کشور راه‌اندازی شده است، تعدادی در غم هر چه زودتر صاحب شناسنامه نو شدن و زمره‌ای از پی منفعت به دست آوردن می‌باشند.

به قولی، «بز در غم جان و قصاب در فکر چربو». شعبه‌های شناسنامه‌دهی که در هر گوشه و کنار کشور تا نصف شب فعالیت دارند، از آمادگی خود درک می‌دهند. اما بعضی از جزءترین کارهای مقدماتی یا طلبات جهت به دستاوری شناسنامه نو تعدادی‌را سرسان کرده است که در حالی می‌توان چنین کارهارا بدون هر گونه مشکلات‌آفری راه‌اندازی کرد.

مثلاً، یکی از طلبات این پیشنهاد معلوماتنامه در باره کتگوری خون است که اکثر چنین نشاندادرا در شناسنامه‌های خود ندارند. و چنین کاررا لابراتوری‌‌های درمانگاه‌های پایتخت و شهر و نواحی به ذمه دارند که به قولی امروزها بازار آنها در جوش است.

لابراتوری تحلیل خون درمانگاه رقم 8 پایتخت امروزها سرشار از کارافتادگان است. در دم در این تشخیصگاه آن قدر آدم است که به قولی چای سوزن پرت کردن نبود، راست می‌ایستد.

هر که قبل از تشخیص قند خون، کتگوری خون و تشخیص عمومی در خزینه پول می‌سپارد که نوبتی است طولانی. ارزش تحلیل معین نمایی کتگوری خون 15 سامانی بوده، برای صاحب‌امتیازها آن رایگان است.

در حجره تنگ و تار بدون پنجره یک طبیب تنها برای تشخیص قند خون و معین نمودن کتگوری خون مشغول کار است.  در حجره رو به روی آن باشد، دو نفر دیگر با دیگر نمودهای تشخیص مشغولند و هر دقیقه از مشتریان خواهش می‌کنند که راهرورا آزاد نگه دارند و آنهارا نفس‌گیر نکنند.

واقعاً هم، نبودن پنجره و بوی خون اکثررا نفس‌گیر کرده است. زنهای حامله‌ به چنین حال تاب ناورده، از هوش می‌روند، دیگر از معیوب و به گفته‌ای “عصبی‌ها” داد و فریاد می‌کنند. اما گویا این همه یک چیز معمولی گشته است که کسی را پروایی نیست…

 تشخیص‌گر کتگوری خون هر دم به مزاجان رو آورده و مراجعت می‌کند:-سرنگ تمام شد، هر کس بخواهد کارش انجام شود، از داروخانه نزد درمانگاه سرنگ با خود بیارد.

 اکثر در این مورد از آن اظهار نگرانی می‌کنند که پس آن 15 سامانی پرداخت‌شده صرف چه چیزی می‌گردد؟ عادت شرقیانه به مشتریان اجازه نمی‌دهد که سبب‌را سوال کنند، بلکه ساکت و آرام بیرون شده، دنبال سرنگ می‌روند…

باری از خود سوال کرده‌‌ایم که جهت اصلاح مسئله و دفاع از حقوق‌های خود چه اقدامی کرده‌ایم؟ چرا معرفت حقوقی خودرا غنی نمی‌گردانیم و به هر طلب و درخواست از هر گونه چهارچوبه قانون بیرون تعدادی از منفعت‌جویان کرسی‌‌نشین لبیک می‌گویم و “نمی‌خواهیم برای خود پروبلم ایجاد کنیم؟”

پس، دستور و سفارش‌های پیشوای ملت‌را اساس کار قرار داد یا روی کورسی‌های نرم نشستن و منفعت‌جوستنهارا؟

 محی‌الدین عیدی‌زاده

تنها برای هفته‌نامه“تاجیکستان”

مطلب کامل در نشریه “تاجیکستان” منتشر می‌شود

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube