چرا بعضی مقامات سفارشات پریزیدنت‌را اجرا نمی‌کنند؟

چندی قبل پریزدنت تاجیکستان در مجموعه دولتی “کاخ باربد” با کارمندان بخش صناعت  ملاقات برگزار نمودند. هدف ملاقات تحلیل وضع واقعی ساحه‌های اقتصاد ملی، بخصوص بخش صناعت، بررسی مسایل مبرم ساحه، دریافت راههای رشد آن توسط واردات تکنولوژی‌ مدرن، تولید محصولات رقابت‌پذیر، تقویت اقتدار صادراتی کشور، تأسیس جاهای جدید کاری و مساعدت به تطبیق هدف چهارم استراتژی کشور-صناعتی‌سازی باسرعت جمهوری تاجیکستان می‌باشد.

دریافت راه‌ حل‌های مشکلات بخش صناعتی، در نوبت اول، به مسئولان ساحه و صاحبکاران بستگی دارد. “بنابر این، ضرور است که برای رسیدن به هدف چهارم ملی طرز و اصول کاربری و راههای عملی‌سازی سیاست صناعتی کشور تغییر داده شوند”-تأکید کردند پریزدنت. آیا پریزدنت چه چیزرا در نظر داشتند؟

حالا من راجع به یکی از این مشکلات حل‌طلب سخن می‌گویم. قبل از همه، متأسفانه، به حالاتی روبرو می‌شویم که سفارش‌های ایشان با تقصیر بعضی مقامات اجرا نمی‌شوند، حال آنکه محض آنها باید به رشد صاحبکاری و با همین راه تأمین نمودن ساکنان با مواد ارزان محلی و ایجاد جاهای نو کاری برای آنها منفعت‌دار باشند.

ماه نوامبر سال 2018 به ما 9 نفر صاحبکاران اجازه داده شد که در موضع نزدیک سینمای «زیب‌النسا» کارخانه‌های تولیدی به مناسبت 30-سالگی استقلالیت دولتی جمهوری تاجیکستان تاسیس نماییم. در میان این نُه نفر تنها من زن هستم. هرچند قبل از این هم به صاحبکاری مشغول بودم، طبق قانون سال 2015 شرکت “شهزاد”را تاسیس نمودم. طوری گفتم من از سال 2003 به این سمت به صاحبکاری مشغول بودم و همیشه با اعتبارات دریافتی فعالیت می‌کردم و قروضم‌را بموقع پرداخت می‌کردم.

یعنی، در ساختمان کارخانه و تشکیل کار تجربه زیاد و از همه مهم، به خود اطمینان داشتم و دارم. سنگ اساس کارخانه مارا در کیلومتر هفتم، در نزد سینمای “زیب‌النسا” محض جناب عالی گذاشته بودند و به ساختارهای بانکی سفارش دادند که به ما قروض امتیازناک دهند و بر علاوه، باید ساختمان‌را قبل از موعد، یعنی سپتامبر سال 2019 باید به استفاده بدهیم. آن گاه در محل خرابه سابق باید یک کارخانه خیاطی ساخته می‌شد که در آن حدود 200 نفر فعالیت می‌کردند.

ما-صاحبکارانی که در این جا باید به ساختمان آغاز می‌نمودیم،  از صندوق پشتیبانی صاحبکاری مبلغ قرض می‌گرفتیم. آن زمان وزیر سابق صناعت گفته بودند که چون زمان احداث آن کوتاه کرده شد، (پریزدنت مدت احداث ساختمان‌را تنها یک سال مقرر نمودند) باید همه صاحبکاران به صندوق مراجعه نمایند و در این حالت صندوق از اجرای تعهدات خود برنمی‌آید. من برای گرفتن اعتبار به شورای این صندوق مراجعه کردم، اما… آنها برای اعطای قرض باامتیاز درخواستم‌را رد کردند. من در آن جا گفتم  که من از عهده اجرای این سفارش پریزدنت به خوبی برمی‌آیم و باید سفارش ایشان‌را اجرا کنم. اما اعضایان شورای این صندوق به تکرار می‌خندیدند و با تمسخر می‌گفتند  که “شما از عهده این کار برنمی‌آیید و باید از این کار دست بکشید”.

در حالی که من قدرت و قابلیت این کاررا دارم و تا امروز با مبلغ بیش از 70-80 هزار سامانی حجت‌‌گذاری ساختمان کارخانه‌ام‌را که باید به تولید لباس‌های زمانوی آغاز می‌کرد و در آن 200 نفر صاحب جای کار می‌شدند، الحال زمینش حفر شده و آماده است. حالا کارخانه‌های خارجی به کالاهایی که ما توسط کارخانه خود باید تولید بکنیم، توجه ظاهر نموده‌اند و حتی میان ما و بعضی آنها مذاکرات صورت گرفته است. اطمینان دارم  که کارخانه ما اگر به فعالیت آغاز کند، طی مدت کوتاه هم قروض خودرا پرداخت می‌کند و هم برای بودجه کشور و مردم سود زیاد می‌آورد. اما طوری مشاهده می‌کنید، نه همه غم مردم و کشوررا می‌خورند. تنها سرور دولت‌مان به ما اطمینان دارند، اما مقامات ما با سبب‌های برای من ناروشن مانع راه صاحبکاری و پیشرفت کشور می‌گردند.

به من، همچون یک صاحبکارزنی که از اجرای این کار برمی‌آیم و به خود باوری دارم، مبلغ اعتبار نمی‌دهند و بی‌اساس می‌گویند که باید گرو کلان بگذارم. هرچند من به خود باوری دارم، اما برای اجرای این شرط آنها دو-سه خانه‌ای‌را که داشتم، همچون گرو پیشنهاد نمودم. باور کنید، آنها یک خانه سه‌اطاقه‌را در کل سی و پنج هزار دلار نرخ‌گذاری کردند که از نرخ بازار دو مراتب کمتر است.

تا این دم تنها از نُه نفری که در این منطقه باید کارخانه‌های صناعتی بسازند، برای یک نفر مبلغ 100 هزار دلار مبلغ داده شده‌ و دیگر هیچ. من با باوری می‌گویم که بر سر ما-صاحبکاران اخیراً فشار زیاد وارد می‌کنند.

به تجارت و صاحبکاری من فشار آورده ، همه‌روزه تفتیش می‌کنند و من با باوری می‌گویم که اگر یک قانون‌شکنی پیدا بکنند، من برای آن در نزد قانون پاسخ می‌دهم. حال آنکه من همه‌ساله مالیات زیاد پرداخت می‌کنم و همه مالیات‌را بموقع پرداخت کرده‌ام.

البته، می‌خواستم این کارخانه‌را بدون استفاده از قرض به انجام برسانم، اما، متأسفانه، مبالغ زیادی برای ‌مالیات، برای آب، برای برق و حقوق کارمندان خود مصرف می‌کنم و برای صرفه شاید هیچ مبلغ باقی نمی‌ماند.

اما با اطمینان کامل می‌توانم بگویم که از عهده این کار ‌برمی‌آیم و با همین راه هم سفارش جناب عالی‌را اجرا می‌کنم و به وطن و خلقم خدمت می‌نمایم. حیرانم که چرا راهبر دولت به ما-صاحبکاران اطمینان دارند و چند مقامدار از اتاق‌های کاری خود ایستاده، تقدیر ما و در برابر ما دهها نفر کارجویان‌را حل می‌کنند و با همین راه وطن‌مان‌را از درآمد بیشتر محروم می‌سازند؟

بگذار شهروندان ما برای خود در این کارخانه محل کار پیدا بکنند و مسافر کشورهای خارج نشوند و بگذار کالا تولید نموده به خارج از کشور صادر بشود و آبروی بین‌المللی تاجیکستان همچون کشور صناعتی و رقابت‌پذیر بیفزاید. اما طوری مشاهده می‌کنید، برای اجرای این آرزوی ما سنگ‌های سر راه خیلی زیادند…

صفرگل شریف‌آوا، صاحبکار

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube