Бингар, ки кӣ мегӯяд…

Камол НАСРУЛЛО, Шоири халқии Тоҷикистон

— Ҳатто он миллатҳову халқҳое, ки дар таърих хеле баъдтар аз мо соҳиби тамаддун шуданд, имрӯз ба хурофот ва мардуми хурофотӣ бо истеҳзо менигаранд.

— Парво накунед, ҳоло ҳама фолбину сеҳргаронро якборӣ ҷарима кунанд, мо боз аз он миллату халқҳо пеш мегузарему ба мардуми хурофотӣ бо истеҳзо менигарем.

Парвиз ПӮЛОДӢ, ҳунарманди тоҷик

— Ҳангоми наворбардории филми “Ҷӯра шикорчӣ” дар яке аз саҳнаҳои умумӣ иштирок намуда будам. Фикр мекунам, таъсири ҳамин омилҳо буд, ки ман роҳи санъатро пеша кардам.

— Мебинед, ки баъди ин гуфтаи шумо “Тоҷикфилм” филмҳои аз “Ҷӯра шикорчӣ” зӯртар наворбардорӣ мекунад ва шумораи роҳравони ҷодаи санъат меафзояд.

Муҳаммад ҒАНИЗОДА, донишҷӯи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон

— Ман шахсан тарафдори онам, ки бештар аз китобҳои чопӣ истифода барем. Зеро онҳо ба саломатӣ безараранд ва ҳангоми хондан диққати мо дар як ҷо ҷамъ мешавад.

— Гапатон сад фоиз дуруст. Агар китоб хонем, ба саломатиямон ягон зарар намерасад. Аммо, агар…