Бингар, ки кӣ мегӯяд…

Исломиддин ШАРИФХОНЗОДА, мудири маорифи ноҳияи Ёвон

— Тарбияи хонандагони ҷавобгӯ ба талаботи замони муосир ва мутобиқ ба меъёрҳои ҷаҳонӣ аз ҳадафҳои муҳиме ба шумор мераванд, ки бояд ба таври доимӣ дар маркази таваҷҷуҳи омӯзгорон қарор гиранд.

— Дуруст, сертаваҷҷуҳ бошед, то қазияи “писари директор” аз ноҳияи Фархор, ки омӯзгорро дашномҳои қабеҳ дод, дар шумо ҳам такрор нашавад.

Бароти АБДУРАҲМОН, Нависандаи халқии Тоҷикистон

— Ҳар касе, ки аз пешаи нависандагӣ сарватманду бой шудан мехоҳад, умедашро биканад. Нависандагӣ риёзати гарон, заҳмати сахту тоқатфарсо ва меҳнати душвору сангин аст, ки кас онро ихтиёран бар дӯш мекашад.

— Бо ин огоҳониятон чандин нависандашавро аз раъяшон мегардонед-дия, устод. О, монед дохил шаванд ба майдони нависандагӣ, баъд худашон мефаҳманд ҳама чизро.

Эҳсон АЪЗАМИЁН, нависандаи матни таронаҳо

— Вақте аз сароянда ё оҳангсоз фармоиш мегирам, ҳеҷ вақт барои як рӯз ваъда намедиҳам. Зеро кори бо шитоб баанҷомрасида на ҳамеша натиҷаи хуб дорад. Баъзан як таронаро дар як ҳафта менависам.

— Ҳоло ҳам хом будаед. Аз баъзе таронасароҳо бояд ибрат гиред, ки ҳар рӯз як тарона менависанду мефурӯшанд ва боз ба сарояндаҳои серҳаводор.