فریبا شش بلوکی — ایران

چکیده ها

تو مرا فریاد کن ای همنفس
این منم آواره فریاد تو
این فضا با بوی تو آغشته است
آسمانم پر شده از یاد تو

***

 ای خدا من بندهارا رسته ام
می روم تا انتهای یک نگاه
بال و پرهایم پر از رنگین کمان
می نشینم روی آب و عکس ماه

 ***

 باز به تن پوشم حریر آرزو
روی دستانم شکوفه زار عشق
قامتم از این زمین تا آسمان
سبزِ سبزِ سبز در بازار عشق

 ***

 گرم این دستان من از یاد او
کاج این خانه مرا یک تکیه گاه
فرصت پرواز تا اوج غرور
روی بال یک پرستویی به راه

 ***

 من کنون آماده ام تا جان دهم
زیر این تنهاترین کاج حیاط
انتظاری نیست جز فریاد او
تا بگیرد جان دوباره این حیات

 ***

بیگانه از خود…

بعضی وقتها…دلمان می خواهد

خودمان را بزنیم

به علی چپ کوچه ها

و بعد یک هو

ببینم که

از خیابان اصلی

سر در اورده یم

یک ماشین دربست

بگیریم

و برویم ته دنیا

با هم

بنشینیم

لبه پرتگاهش

و هی پاهایمان را تکان بدهیم٬

تخمه بشکنیم و بلند بخندیم

***

امید…..

امروز اگر نیایی دیر میشود،

سایه من از رد پای آشنای تو بر روی دلم دور میشود

                        و همچنان دورتر میشود تا به آغاز فراموشی یکدیگر برسیم

و این یک آه حسرت است و این آخرین فرصت است

و اینجاست که حتی اگر در آینه بنگریم،

                         تصویر رخ خودمان را هم نخواهیم دید

و ما جزو آرزوهای محال میشویم و حسرت امیدهای مارا خاکستر میکند

منی که شب نشینم چگونه با خورشید باشم؟

من حتی با ستاره ها نیز همنشین نبوده ام!

حالا تو در انتظار طلوع رویاهای خودت نشسته ای و من در انتظار اینم که

رویاهای دیروز، با دلم همراه شوند!

وقتی خیسی سرزمین چشمانم همیشگیست

                                                آمدن باران دگر آن شوررا ندارد

این مرام بی مرامی ات،

                      این وفای بی وفایی ات،

                                               این محبت نامهربانی هایت

در حق دلم مرا مثل آتش رو به خاموشی کرده است

خیلی وقت است در دریای بی انتهای غمهایت غرق شده ام

اما تو ای شناگر ماهر مرا در حال غرق شدن هم ندیدی

چه برسد به شنیدن فریادم در زیر آب

Фиребо Шишбулукӣ – Эрон

Pressa.tj Бохабар аз гапи ҷаҳон бош!
Моро пайгири намоед Telegram, Facebook, Instagram, YouTube