Бингар, ки кӣ мегӯяд…

Музаффар БУРҲОНОВ, ҳунарманди маъруфи балети тоҷик

— Бояд аз фарҳанги ҷаҳонӣ бохабар шавӣ. Фарҳанги ҷаҳон ҳамаро муттаҳид мекунад. Ту онро дертар дӯст хоҳӣ дошт, ҳоло дарк намекунӣ, намефаҳмӣ, вале каме сабр кун, ҳамаашро мефаҳмӣ.

— О, масалан бисёриҳо аз фарҳанги Аврупо интиқод мекунанд, ки ҷавононро ба роҳи нодуруст мебарад-ку! Ё ҳоло ҳам сабр кардан лозим?

Абдураҳим БОБОҶОНОВ, соҳибкори саховатпешаи тоҷик

— Одамоне, ки манзили шахсии худро надоранд, бо ин мушкилот аз дунё канор мераванд, нигоҳи холӣ ва хаста доранд. Ман худам як вақт мушкили манзилро аз сар гузаронидам, иҷора менишастам…

— Ин тавр бошад, даст ба дуо мебардорем, ки сафи соҳибкорони “иҷорашин” даҳчанду садчанд афзояд…

Фирӯз БАҲОР, оҳангсози шинохтаи тоҷик

— Мо миллати бисёр олӣ ҳастем. Ҳунармандон, шоирон, мутрибон, файласуфҳо дорем. Ман фикри аз Тоҷикистон рафтан надоштам, лекин фаҳмидам, ки барои эҷодиёти ман ҷое нест.

— Ҷой барои эҷодиёти шуморо боз ҳамон ҳунармандон, шоирон, мутрибону файласуфон танг накарда бошанд?!