Бингар, ки кӣ мегӯяд…

Зебинисо РУСТАМОВА, камонвари машҳури тоҷик

— Имрӯз барои ҷавонони мо тамоми шароитҳо фароҳаманд ва онҳо хеле лаёқатманданд. Онҳо метавонанд дар тамоми донишгоҳу донишкадаҳои дунё таҳсил намоянд ва малакаю маҳорати худро баланд бардоранд.

— Аммо, муаллимаи азиз, ин тавр ки бошад, чаро аз байни ҷавонони мо ягон Зебинисо Рустамоваи дигар набаромада истодааст? Ё масалан ягон Ҳошим Гадои дигар…

Афзалшоҳи ШОДӢ, Ҳунарманди халқии Тоҷикистон

— Чанд шеъри нави дигар ҳам ҳастанд, ки дар консерт месароем. Албатта, даъвои шоирӣ накардаам ҳеҷ гоҳ, аммо ман набераи Рӯдакию писари Лоиқ ки ҳастам, ҳатман бояд кам-кам шеър ҳам гӯям.

— Хуб мекунед, устод, “ба як мард чил ҳунар кам аст”. Бисёр ҳунармандоне дорем, ки худашон шеър менависанд, оҳанг мебанданд ва худашон месароянд.

Хайриниссо ВАТАНОВА, муаррифигари рақси тоҷикӣ

— Кам мешавад, ки як санъаткор ду жанрро интихоб кунаду дар ҳарду муваффақ гардад. Ба ҳамин хотир, ман бо устодонам маслиҳат кардаму як роҳро интихоб кардам — рақсро. Чунки дар ин роҳ аллакай дуо гирифта будам.

— Шояд он вақт дигар будааст муносибат бо дуо ва нафарони дуодеҳ. Ҳоло агар дуо диҳанд, шояд дар бисёр ҳолат чунин суолро шунаванд, ки “дуои бепул ба кӣ даркор!?”.